Το τι ζημιά μπορεί να σου κάνουν κάποιες απ’ τις ταινίες που αυτόν τον καιρό αλωνίζουν τις αίθουσες των κινηματογράφων αλλά και τις οθόνες των τηλεοράσεων, δεν μπορείτε να φανταστείτε! Ζόμπι, υπάνθρωποι, Σείριοι –προσέξτε άλλο Σείριοι και άλλο Σύριοι-, πηγαινοέρχονται στην Γαία –κοινώς Γη-, με αστρόπλοια και πολλά άλλα φαντεζί μεταφορικά μέσα και μέχρι στιγμής ευτυχώς το μόνο που κάνουν είναι να ψάχνουν μέρος για να παρκάρουν.
Και εμείς οι άνθρωποι, αυτόχθονες του μικρού αυτού πλανήτη, απολαμβάνουμε την θέα κάθε βράδυ ενός αστροφώτιστου διαστήματος μονολογώντας: Τι φτιάχνει ρε ο Μεγάλος όταν έχει κέφια!
Και έτσι χωρίς λόγο αλλά και χωρίς δυνατότητα λογικής υποστήριξης –ας τιμήσω τουλάχιστον εδώ τον τίτλο του εκκεντρικού συγγραφέα-, θα σας περιγράψω μια άλλη εικόνα. Ξαναλέω: Ό,τι σας λέω είναι εντελώς αυθαίρετο και τίποτα απολύτως δεν κρύβεται ανάμεσα στις γραμμές.
Πήρε ο καλός θεός κάποια στιγμή στο απώτατο παρελθόν νερό και χώμα και έκανε μια πρώτης τάξεως λάσπη. Με την λάσπη αυτή έφτιαξε τον Αδάμ. Του άρεσε αυτό που έβλεπε και είπε: Δεν φτιάχνω κάτι ακόμα τώρα που έμαθα την τέχνη; Και έφτιαξε την Εύα. Καλύτερο μοντέλο αφού είναι δεύτερο. Προσωπικά πιστεύω πως τα πράγματα έγιναν ανάποδα –οι Εύες αυτού του κόσμου έχουν τον πρώτο λόγο σαν να είναι οι πρωτότοκες-, διαλέξτε και πάρτε, μικρή σημασία έχει για την ιστορία μου.
Επειδή όμως όσο και να τα κοίταζε τα έργα του, αυτά δεν έλεγαν να κουνηθούν, και επειδή κουράστηκε, άρχισε να ξεφυσάει από την ταλαιπωρία που είχε τραβήξει. Και τότε κάτι έγινε γιατί αυτά άρχισαν να κουνιούνται. Τα πήρε λοιπόν από το μπράτσο και τα πήγε… τώρα τα ίδια θα λέμε; Την ιστορία την ξέρετε αν και δεν πρόκειται για ιστορία αλλά για παραμύθι.
Στην πραγματικότητα αυτό που έγινε από κάποια στιγμή της δημιουργίας και μετά, είναι πως απ’ την αργιλική πρώτη ύλη της γης, άρχισαν να εμφανίζονται μικροοργανισμοί που τους χαρακτήριζε μιας μορφής αυτοδυναμία. Αυτά έχω διαβάσει, αυτά σας λέω.
Απ’ αυτά στην συνέχεια εμφανίστηκαν οι ζωντανοί οργανισμοί και πολύ αργότερα και ο άνθρωπος. Όμως στον εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει μια ατασθαλία. Υπάρχει ένα εξελικτικό άλμα που δεν έχει ακόμα αποκρυπτογραφηθεί. Οι επιστήμονες μιλάνε για τρεις εγκεφαλικές δομές. Τα περιγραφικά ονόματα αυτών των τριών εγκεφάλων, από τον εξελικτικά παλιότερο προς τον νεότερο, είναι: «Εγκέφαλος των ερπετών», «Παλαιο-Εγκέφαλος των θηλαστικών» και «Νέο-Εγκέφαλος των θηλαστικών». Το άλμα δείχνει να έγινε απ’ τα ερπετά προς τα θηλαστικά.
Ας μείνουμε σ’ αυτό σαν γενική πληροφορία και ας βάλουμε το κερασάκι στην τούρτα μας. Μήπως ο καλός θεός όταν άρχισε να ξεφυσάει είχε μπροστά του το αρχικό καλούπι με τον ερπετικό εγκέφαλο και του φόρεσε καπέλο τον καινούργιο; Λέω, μήπως;
Μήπως αυτό που ήρθε από κάπου μακριά και κατσικώθηκε στους αυτόχθονες της Γαίας είναι αυτό που κάποιοι –ονόματα να μην λέμε- το αναφέρουν σαν ανθρώπινη ψυχή; Μήπως δηλαδή το παιχνίδι των ψυχών είναι μια ιστορία που έχει να κάνει με κάτι που ξεπερνάει την δομή της δημιουργίας, έχει σαν προέλευση μια άλλη κατάσταση αυτού που λέμε θεία συνείδηση και δεν μετέχει πρωτογενώς στην εξέλιξη του σύμπαντος αλλά το χρησιμοποιεί σαν όχημα για τους δικούς της σκοπούς;
Μήπως σε τελευταία ανάλυση, είμαστε εμείς οι εξωγήινοι και όχι αυτοί που με τόση ευκολία λέμε ότι υπάρχουν και που ψάχνουν για να παρκάρουν;
Μήπως ο θάνατος είναι η πόρτα για να πάμε οπουδήποτε αλλού; Μήπως τελικά χάνουμε την ουσία της ζωής περιμένοντας την αποκάλυψη σ’ έναν χώρο που έχει κατασκευαστεί για δεινόσαυρους και όχι για ανθρώπους;
Μήπως η δυνατότητα σύλληψης της αλήθειας μπορεί να γίνει μόνο αν ο άνθρωπος αποσυρθεί σε κείνα τα κομμάτια της ύπαρξής του που τον ενώνουν με την ψυχική του προέλευση; Μήπως τελικά η μύηση είναι αυτή ακριβώς η διαδικασία;
Μήπως ο αρχικός στόχος μας ήταν να «καταλάβουμε» τα ανθρώπινα σώματα για να γευτούμε την ηρεμία του περιβολιού της Εδέμ;
Μήπως τα σκατ%$#σαμε;
Υ.Γ. Και κάτι για να μαθαίνουμε: Ο Εγκέφαλος των Ερπετών, ή «Ερπετικός Εγκέφαλος» ή R-complex που υπάρχει στον άνθρωπο αποτελεί το γνωστότερο φανερό κατάλοιπο από την ερπετική γενετική μας κληρονομιά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα του όλου νευρικού συστήματος και η ονομασία του παραπέμπει στην καταγωγή του από τα ερπετά (R-complex = Reptilcomplex = Ερπετικό Σύμπλεγμα), και προέρχεται από το ερπετό που είναι ο πρόγονος των θηλαστικών. Υπολογίζεται όχι έζησε την Τριουρασσική περίοδο πριν από 200 έως 240 εκατομμύρια χρόνια.
Ο Ερπετικός εγκέφαλος υπάρχει και είναι σχεδόν όμοιος σε όλα τα είδη των ζώων, πουλιών και ερπετών που ζουν σήμερα στη γη. Οι λειτουργίες του είναι απλές και σχετίζονται αποκλειστικά με την επιβίωση: Η πείνα, το σεξ, ο φόβος, η αντίδραση «μάχης – αποφυγής», η υπεράσπιση του προσωπικού μας εδάφους, το να είσαι ασφαλής, ο έλεγχος της θερμοκρασίας. Οι δομές που τον απαρτίζουν είναι πολύ όμοιες είτε τον εξετάζουμε στον άνθρωπο είτε σε ένα σημερινό ερπετό, όπως π.χ. τον κροκόδειλο. Υπάρχει όμως η διαφορά ότι στα μεν ερπετά ο εγκέφαλος αυτός αποτελεί, σχεδόν, το σύνολο τους εγκεφάλου τους, ενώ στον άνθρωπο τον έναν μόνον από τους τρεις εγκεφάλους που έχουμε στο κεφάλι μας.
Ο ανθρώπινος ερπετικός εγκέφαλος ελέγχει τους μύες, την ισορροπία και τις αυτόνομες λειτουργίες -όπως η αναπνοή ή ο κτύπος της καρδιάς- είναι ενεργός ακόμη και όταν κοιμόμαστε βαθιά και φαίνεται να σχετίζεται με την «παραγωγή» των ονείρων.
Με βάση τον προγραμματισμό του είναι άκαμπτος, έχει εμμονές, είναι καταναγκαστικός, τελετουργικός και παρανοϊκός, γεμάτος από τις «προγονικές μνήμες» και θέλει να διατηρεί πάντα τις ίδιες συμπεριφορές χωρίς να μαθαίνει ποτέ από τα προηγούμενα λάθη του. Είναι προγραμματισμένος να ελέγχει τις αρχαιότερες εξελικτικά συμπεριφορές του ανθρώπου, που είναι ανάλογες με εκείνες που μπορούμε να παρατηρήσουμε και στα σημερινά ερπετά, όπως τα φίδια ή τις σαύρες.
Έξη βασικές και σημαντικές ανθρώπινες συμπεριφορές έχει βρεθεί ότι προκαλούνται και ελέγχονται από τον ερπετικό εγκέφαλο:
- οι διάφοροι ψυχαναγκασμοί,
- οι προσωπικές καθημερινές τελετουργικές συνήθειες,
- η σχεδόν δουλική προσαρμογή στον «παλιό τρόπο που γίνονταν τα πράγματα»,
- οι τελετουργίες ανάμνησης και υπενθύμισης,
- η υπακοή στην ιεραρχία και σε κάθε κατεστημένο, όπως το νομικό, το θρησκευτικό, το πολιτιστικό κλπ.
- Ο ρατσισμός, ο φόβος, η άσκηση φυσικής ή ψυχολογικής βίας, το βίαιο σεξ, όλα είναι εκδηλώσεις που οφείλονται σε έναν ιδιαίτερα ενεργοποιημένο ερπετικό εγκέφαλο.