Η μητέρα όλων των παραμυθιών. Και τι δεν έχει όμως πληρώσει αυτή η φουκαριάρα η φώτιση. Όλοι την έχουν δεχτεί, όλους τους έχει εξυπηρετήσει. Από τους απόστολους του Ιησού, μέχρι τους σύγχρονους μαθητές αλλά και φερόμενους ως εσωτεριστές δάσκαλους της σημερινής εποχής.
Θα ξεκινήσω με μια μικρή παρένθεση. Αν πάρουμε μια λάμπα φακού ισχύος 1.5 volt, και την συνδέσουμε με μια παροχή 220 volt, το μόνο που δεν θα γίνει είναι ο λαμπτήρας ν΄ ανάψει. Θα εκραγεί και αλλοίμονο αν έχουμε κοντά τα χέρια ή το πρόσωπό μας. Το ίδιο θα συμβεί και με λάμπες μεγαλύτερου voltage. Οι μόνες που θ΄ανάψουν είναι αυτές που είναι φτιαγμένες για το ρεύμα της παροχής. Ας αναφερθούμε επιπλέον στην σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Ο παγκόσμιος αυτός νόμος έχει έναν ακόμα όρο, το μέσον, που αρκετές φορές τον ξεχνάμε. Το αίτιο εφαρμόζεται στο μέσο (διάμεσο) και παίρνουμε ένα αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο νόμος αυτός είναι γνωστός σαν Νόμος αιτίου-μέσου-αποτελέσματος.
Αν συνδυάσουμε τα δυο παραπάνω θα βγάλουμε μερικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Το πρώτο είναι πως η Φώτιση για να εφαρμοστεί στο επίπεδό μας, χρειάζεται κάποιο μέσο. Και βέβαια αναφέρομαι στην Φώτιση της αλήθειας ή στο γεγονός της φώτισης που είχε σαν αποτέλεσμα ο φωτισμένος να γίνει γνώστης της αλήθειας και αυτήν να μπορεί πλέον να την επεξηγεί στους συνανθρώπους του, κυρίως δε στον στενό κύκλο που τον ακολουθεί. Ελπίζω να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις αλλά το πράγμα με την φώτιση έτσι λειτουργεί.
Τι ακριβώς όμως είναι αυτό που έγινε; Ή μάλλον, πως ακριβώς έγινε;
Υποστηρίζεται από τον εκάστοτε πεφωτισμένο πως μια δύναμη με βάση ένα πολύ υψηλό συνειδησιακό επίπεδο -μιλάμε για επίπεδο που αγγίζει την έννοια της αρχής-, ήρθε σ’ επαφή μ’ έναν άνθρωπο και του φανέρωσε το υπέρτατο μυστικό, αυτό που κρύβεται πίσω από την δημιουργία. Δηλαδή ξαφνικά ο εγκέφαλός του, γιατί αυτό είναι το μέσο, δημιούργησε στιγμιαία άπειρες νέες συνάψεις, τις οποίες φόρτισε κατάλληλα ώστε να είναι σε θέση να καταγράψουν την πληροφορία που έστω και στιγμιαία τον κατέκλυσε.
Ακόμα και σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας μπάζει νερά. Όπως και να έχει, το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν ο φουκαράς ο άνθρωπος να εξαϋλωνόταν.
Προσπάθησα διανθίζοντας κάπως το κείμενο μου να αναφερθώ σε μια μεγάλη αλήθεια. Η φώτιση, γιατί είναι κάτι που γίνεται, δίνει αποτελέσματα που έχουν να κάνουν τόσο με το γνωσιακό επίπεδο του ανθρώπου που την δέχεται, όσο και με το επίπεδο καθαρότητας του ψυχικού του κόσμου. Υπάρχει δηλαδή ένας μαγνητικός πυρήνας που παρεμβάλλεται μεταξύ φώτισης και ανθρώπου, που μετασχηματίζει την ισχύ όσο χρειάζεται ώστε το αποτέλεσμα να μην είναι καταστροφικό για τον δέκτη του φωτός, δηλαδή για τον εγκέφαλό του.
Το ποσό όμως του μετασχηματισμού που επιτυγχάνεται με την φώτιση έχει να κάνει με το επίπεδο των γνώσεων του ανθρώπου, δηλαδή με τις ενεργές συνάψεις του εγκεφάλου του. ΔΕΝ γίνεται να υπάρξει φως αν στην άλλη άκρη της φώτισης δεν υπάρχει λάμπα. Η διαδικασία είναι τόσο απλή.
Το γνωσιακό επίπεδο του αναζητητή της αλήθειας δεν μπορεί να είναι νηπιακό. Βέβαια δεν αναφέρομαι υποχρεωτικά στις ακαδημαϊκές γνώσεις παρόλο που σε μεγάλο βαθμό είναι απαραίτητες. Είναι η βάση πάνω στην οποία πρέπει να χτιστεί η γνώση της αξίας της ζωής, η γνώση της δημιουργίας. Το Φως που αναζητάει ο σύγχρονος μελετητής δεν είναι αυτό στο βάθος του τούνελ, ούτε το φως που τόσο εύκολα όλοι παπαγαλίζουν στην προσπάθεια να πείσουν τους αφελείς. Η Φώτιση δεν θα τους αποκαλύψει τους δρόμους που ακολούθησε η δημιουργία για να εκδηλωθεί. Θα τους αποκαλύψει το πρώτο κίνητρο, το κλειδί δηλαδή της δημιουργίας που θα τους αποκαλύψει τα διάφορα “γιατί” που φέρνουν την γαλήνη σε αυτόν που αναζητά τον δρόμο της Τελείωσης αλλά που συγχρόνως είναι και έτοιμος ν’ ανέβει τα δύσκολα σκαλοπάτια του.
Προσέξτε, δεν υποβαθμίζω την ακαδημαϊκή γνώση. Τουναντίον. Είναι παραπάνω από αναγκαία. Είναι ή δεν είναι σπατάλη χρόνου να ψάχνει ο αναζητητής σε κάθε του βήμα ν’ ανακαλύπτει τον τροχό όταν η σύγχρονη επιστήμη έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει; Ο σοβαρός μελετητής εκμεταλλεύεται τις ανακαλύψεις της επιστήμης και τις χρησιμοποιεί επ’ ωφελεία του είναι του. Η Γη είναι στρογγυλή. Δεν χρειάζεται να χάσουμε φαιά ουσία γι’ αυτό. Αν κάποιος σας πει το αντίθετο, απλά ξεχάστε τον γιατί κι άλλες αρλούμπες θ’ ακολουθήσουν την πρώτη.
Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: Μέχρι ποιο σημείο πρέπει να μελετήσουμε την σύγχρονη επιστήμη;
Η απάντηση είναι πιο απλή απ’ ότι εκ πρώτης μπορεί κάποιος να υποθέσει. Κάποτε ζητήθηκε από έναν επιτυχημένο διευθύνοντα σύμβουλο μιας εταιρείας, ν’ αναλάβει την διεύθυνση μιας άλλη μεγάλης εταιρείας που εμπορευόταν ένα διαφορετικό προϊόν. Όταν τον ρώτησαν αν θα τα καταφέρει τους απάντησε ότι αν γνωρίζεις ένα θέμα πολύ καλά και σε βάθος, εύκολα μπορείς να καταλάβεις και πολλά άλλα. Οι εμπειρίες δηλαδή όταν αξιολογηθούν κατάλληλα μας δίνουν την απαραίτητη πείρα που με την σειρά της και σε συνδυασμό με άλλες μας προσφέρουν μια αρχική γνώση των πραγμάτων. Ακολουθεί μια μύχια διαδικασία και καταλήγουμε στην συνείδηση ενός θέματος που είναι και αυτή για την οποία γίνεται ο λόγος.
Αυτό όμως όπως καταλαβαίνετε απαιτεί κάτι παραπάνω από μια απλή ενημέρωση. Απαιτεί ώρες μελέτης και αφομοίωσης αυτών που μελετούμε ώστε να γίνουν κτήμα μας. Ξαναλέω πως με παπαγαλίες τίποτα δεν γίνεται. Χρειάζεται γνώση σε βάθος κάτι που λείπει στην σύγχρονη ανθρωπότητα των γρήγορων κινήσεων. Γρήγορο φαγητό σημαίνει φαγητό σχετικά κακής ποιότητας. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα λεγόμενα “γρήγορα”. Και βέβαια η ενημέρωση δεν αποκλείει κάποιους από τους λεγόμενους περιθωριακούς τομείς της γνώσης. Τουναντίον. Αυτούς είναι που πρέπει να συνδυάσουμε με τα ευρήματα της επιστήμης.
Και αυτό είναι αλήθεια. Οι συνάψεις του εγκεφάλου δεν έχουν ταμπελίτσες που λένε ότι η μοναδική φορά που θα διεγερθούν είναι όταν ακούσουν μια συγκεκριμένη λέξη κλειδί. Θα διεγερθούν όταν δεχθούν μια συγκεκριμένη δόνηση. Και αυτήν την σχεσιακή συμπεριφορά είναι που πρέπει να επιδιώκουμε.
Μην θεωρήσετε όμως ότι η γνώση είναι το μόνο που απαιτείται στον δρόμο για την φώτιση. Χρειάζεται και καθαρός ψυχικός φορέας. Ο συνδυασμός των δυο θα δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όμως όπως μόνες τους οι συνάψεις δεν μπορούν να δώσουν την απαραίτητη σταθερότητα ώστε η φώτιση να μην υπάρξει σαν περιστασιακό συμβάν χωρίς αποτύπωμα, έτσι και ο ψυχικός κόσμος από μόνος του ΔΕΝ επαρκεί για την διαδικασία που περιγράψαμε.
Το λεπτό σημείο του παραπάνω είναι πως ο βαθμός της γνώσης είναι αυτός που θα προσδιορίσει το μέγεθος της φώτισης και όχι ο βαθμός καθαρότητας των συναισθημάτων. Ο δεύτερος είναι απλά ένα φίλτρο που ενισχύει τις κατάλληλες συχνότητες που εκπέμπονται από ψηλά ώστε να βρουν τον δρόμο τους για να αποθηκευτούν στις συνάψεις που βρίσκονται σε αναμονή.
Ένα πρόβατο αποκλείεται να δεχθεί φώτιση. Ούτε ένας άνθρωπος αντίστοιχης ανθρώπινης νοητικότητας. Προσέξτε λοιπόν εσείς που διαβάζετε και ακούτε τον κάθε κατά δήλωσή του επαΐοντα. Ο διαλογισμός, η προσευχή, ο ενάρετος βίος δεν είναι πανάκεια στον δρόμο της φώτισης.
Και για ένα είμαι σίγουρος. Αυτός που βροντοφωνάζει πως φωτίστηκε μάλλον είδε αστεράκια από κάποια άλλη αιτία.
Και αυτός είναι ο τρόπος.