Αυτήν την φορά θα ξεκινήσω με μια παρένθεση που θα την καταγράψω σαν ερώτηση γενικής φύσης: Γιατί τα γαμη$@να τα τσιτάτα είναι τόσο πιασάρικα; Πώς κατάφερε να επικρατήσει και στο μυαλό το fast-food; Σας παρακαλώ μην απαντήσετε, προσωπικά δεν με ενδιαφέρουν οι απαντήσεις σε ρητορικές ερωτήσεις, απλά αν θέλετε σκεφτείτε το και πράξτε αναλόγως.
Το Επιδόρπιο λοιπόν. Κάθε επιδόρπιο ξεκινάει με μια αναφορά στο φαγητό που προηγήθηκε. Έτσι κι εδώ ξεκινάω μ’ αυτό που θεωρώ το πιο σοβαρό σημείο της όλης μου προσπάθειας, την κατανόηση της έννοιας της ατομικότητας.
Ο θείος σπινθήρας, εφόσον χαρακτηρίζεται από το επίθετο «θείος», ΔΕΝ μπορεί παρά να είναι της ίδιας φύσης με αυτό που εκπροσωπεί η θειότητα που για μένα είναι το ΕΝ. Από αυτό και μόνο βγαίνει το συμπέρασμα πως δεν μπορεί να είναι ούτε το παιδί της, ούτε κάποια άλλη μονάδα γιατί απλούστατα τότε η Θειότητα δεν θα ήταν το ΕΝ αλλά ένα απλό σύνολο μέσα στο ΕΝ. Ο θείος σπινθήρας επομένως είναι απλά ένα πρόσωπο αυτής της απόλυτης Μονάδας.
Αν μπορούσα να δώσω με μια εικόνα το προηγούμενο άρθρο μου, θα επέλεγα μία ακτίνα φωτός που περνάει μέσα από ένα πρίσμα και διαχέεται. Πόσο πιο απλά να πω αυτό που σκέπτομαι; Αυτή είναι η λειτουργία της έκφρασης της Μονάδος. Διαχέεται στην δημιουργία όχι σαν ξεχωριστές ατομικότητες αλλά σαν διαφορετικές προσωπικότητες.
Το ίδιο συμβαίνει και με την δημιουργία. Είναι το πρίσμα που όμως κι αυτό αποτελεί μια διαφορετική έκφραση της ίδιας αρχής. Λόγω της φύσεως των ιδιοτήτων της, μας δίνει την αίσθηση των επιμέρους στοιχείων της σαν να είναι άτομα, σαν ατομικοποιημένες μονάδες. Στην ουσία όμως δεν παύει από το να είναι ένας δυναμισμός ενιαίος, συγκροτημένος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συντηρεί τις μορφικές σχετικότητες.
Και πάνω σ’ αυτήν την πρώτη δημιουργία, έρχεται η επόμενη έκφραση πάντα της ίδιας θειότητας, σαν δεύτερη δημιουργία ή αλλιώς σαν πνευματική δημιουργία, για να διαχύσει την πεμτουσία της αναζήτησης. Ο Θείος αυτός σπινθήρας θα διαχυθεί σε πολλά επίπεδα συνειδητότητας μέχρι να φτάσει στην δική μας μορφική σχετικότητα. Όλα δείχνουν ότι το ταξίδι του προς τα κάτω εδώ τελειώνει και σαν Υπερουσιαστικό πλέον Εγώ αρχίζει η επιστροφή.
Και πριν κλείσω τον απολογισμό να αναφέρω πως όλα τα σχετικά άρθρα δεν έχουν να κάνουν με την γνωστή και μη εξαιρετέα «Βίβλο των Νεκρών». Στην ουσία αποτελούν σκέψεις που έχουν να κάνουν με την Βίβλο των Ζωντανών –που θα μπορούσε να λέγετε και Βιβλίο της Ζωής. Το επέκεινα, το επόμενο επίπεδο ύπαρξης και όλα τα παρόμοια, δεν τα μελετάμε για να χάνουμε την ώρα μας αλλά για να μάθουμε να ζούμε καλύτερα στην σχετικότητα που χαρακτηρίζει την παρούσα μας προσπάθεια. Αυτά.
Μέσα σ’ αυτήν όμως την πραγματικότητα και κυρίως γι’ αυτούς που ασχολούνται με τις επισκέψεις σε χώρους εντός της επικράτειας του Επέκεινα, υπάρχουν και λειτουργούν σύμφωνα με την νομοτέλεια που τις χαρακτηρίζει και διάφορες οντότητες. Η πιο σημαντική από αυτές, που σημειωτέον δεν βρίσκεται μόνο στον χώρο του επέκεινα, μια που έχει την δυνατότητα να ξεπερνά τις έννοιες του χώρου και του χρόνου είναι αυτή των Αγγέλων –όλων των χρωμάτων και όλων των παρατάξεων.
Και επειδή αποτελούν οντότητα με πανίσχυρη νομοτέλεια, μπορούν και δρουν καταλυτικά σε πολλές περιπτώσεις. Θα μείνω σε μια από τις δράσεις τους, σ’ αυτήν της προστασίας. Ναι, καλά διαβάσατε, στην προστασία. Δεν αναφέρομαι στις αφελείς διηγήσεις του προστάτη αγγέλου που περνά ένα δύσμοιρο πλάσμα στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Αναφέρομαι στην σταθερότητα που μια πιθανή επέμβασή τους μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο και που βέβαια έχει να κάνει με την ιδιαίτερη χροιά της δόνησης του αγγέλου.
Για το πώς μια τέτοια διαδικασία μπορεί να γίνει, πολλά μπορούν να λεχθούν αλλά όλα αποτελούν προσωπικές προσεγγίσεις. Σας δίνω λοιπόν την δική μου άποψη και δεν σας καλώ να την υιοθετήσετε. Αν έχετε κάτι καλύτερο, ευχαρίστως να το ακούσω.
Ο λόγος λοιπόν αφορά την δυνατότητα μιας προστασίας που επιτυγχάνεται μέσα από τον συντονισμό ή την επαγωγή που έχει ο δυναμισμός μιας ομάδας της αγγελικής οντότητας με αυτόν που θέλει κάτι τέτοιο. Η δύναμη που καλούμε να έρθει και να τροφοδοτήσει τον «πρωτεύοντα» κορμό του πηνίου –για τους κάπως γνώστες του ηλεκτρισμού-, είναι πολύ ισχυρή. Από την άλλη άκρη είμαστε εμείς που στεκόμαστε. Τρόπος άμεσης επαφής ΔΕΝ υπάρχει. Αν υπήρχε, όλοι οι άνθρωποι, όλες τις ώρες θα συνειδητοποιούσαν την παρουσία τους, με κάποιο τρόπο δηλαδή θα τους «έβλεπαν». Και αυτό όσοι έχουν σώας τας φρένας γνωρίζουν πως δεν είναι δυνατόν.
Επομένως; Επομένως, ο άνθρωπος ενεργοποιώντας την θέλησή του μπαίνει σε μια κατάσταση ώστε να είναι σε θέση να δονηθεί σε κάποια από τις αρμονικές συχνότητες της αγγελικής ομάδας που καλεί. ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ η ύπαρξη του πυρήνα, του σιδερικού δηλαδή που λειτουργεί σαν ενδιάμεσος φορέας. Αυτός είναι που δέχεται την ένταση του αγγέλου (της νομοτέλειας του αγγέλου) και την μετατρέπει σε δόνηση που να μπορεί να κατανοήσει ο φτωχός που βολτάρει στον χώρο του επέκεινα και που βέβαια χωρίς να το καταλαβαίνει είναι αυτή που τον προστατεύει στις μετακινήσεις του.
Και εδώ πάλι επικρατεί το χάος όσον αφορά τα ονόματα που δίνονται στον πυρήνα. Και πως δεν τον φωνάζουν! Η κάθε εσωτερική σχολή έχει και την δική της ονομασία. Όλες όμως αυτό που κάνουν είναι να επικαλούνται μια προσωπικότητα από το αμέσως ανώτερο συνειδησιακό επίπεδο ώστε να παίξει τον ρόλο του διάμεσου. Και τον φωνάζουν Ανώτερο Εαυτό και καθαρίζουν. Νομίζουν βλέπετε πως φωνάζουν τον ένοικο του ρετιρέ που ως πλουσιότερος κατέχει και δορυφορική τηλεόραση.
Δεν θα αναφερθώ στις επιπτώσεις επιπόλαιων τέτοιων πράξεων. Οι περισσότερες καταλήγουν με σοβαρές ψυχασθένειες. Πάρτε όλα τα μέντιουμ, τις καφετζούδες και τα υπόλοιπα άτομα και εξετάστε την ψυχική τους υγεία. Και μη χειρότερα.
Νομίζω όμως πως ήδη έγραψα πολλά. Όποιος θέλει μπορεί να βρει πηγές σε διάφορες καταγραφές, Από εκεί και πέρα ο θεός μαζί του.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στο σύνολο αυτών που ασχολούνται με το θέμα. Είχα την τύχη να γνωρίσω έναν σοβαρό μελετητή και να μάθω πολλά από αυτόν αλλά και πολλούς άλλους που το θεωρούσαν παιχνίδι –και που πλήρωσαν την νύφη ακριβά.
Αυτός είναι ο τρόπος επικοινωνίας μαζί τους και όχι μια πιθανή αναφώνηση ενός μάντρα που τις περισσότερες φορές δεν ξέρουμε πως λειτουργεί. Και προσέξτε, η περίπτωση να θεωρήσουμε ότι αυτό που πετύχαμε μια φορά οφείλεται σε μια τέτοια προσφώνηση είναι αρκετά αφελής.
Η προσπάθεια λοιπόν να επισκεφτούμε τον χώρο του επέκεινα και ότι αυτό συνεπάγεται ΑΠΑΙΤΕΙ την προστασία μας μέσα από τις δυνάμεις εκείνες της δημιουργίας που μπορούν χωρίς κίνδυνο να περνοδιαβαίνουν αυτά τα διαστήματα. Η νομοτελειακή δύναμη των Αγγέλων είναι μια από αυτές. Το πως θα τους επικαλεστούμε, τι πρέπει να κάνουμε και όλα τα άλλα είναι αλλουνού παππά ευαγγέλιο. Η Αγγελολογία στις μέρες μας ανθεί. Οι περισσότεροι λένε ό,τι τους κατέβει. Υπάρχουν όμως και διορατικοί που γνωρίζουν περισσότερα. Το κακό είναι ότι αυτοί είναι φειδωλοί στα λόγια τους και ακόμα πιο φειδωλοί στις πράξεις τους. Κάτι παραπάνω ξέρουν.
Ένα είναι απολύτως βέβαιο. Τον χώρο του επέκεινα όλοι μας θα τον επισκεφτούμε τουλάχιστον μία φορά. Το ποια είναι η μία αυτή φορά, νομίζω πως το καταλαβαίνετε. Το να γνωρίζουμε λοιπόν μερικά πράγματα γι’ αυτό δεν είναι κακό. Το λιγότερο, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την ρήση ενός μυστικιστή συγγραφέα, του M.Sadhu, που κατέγραψε πως η καλύτερη προετοιμασία για την μετά θάνατο ζωή, είναι να ζήσουμε μια σωστή ΖΩΗ. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν καταλάβουμε το ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου, τι του έχει δοθεί για να διαχειριστεί αυτό το διάστημα, αναφέρομαι στην ζωή, και τέλος του να κατανοήσει ποια πράγματα έχουν πραγματική αξία.
