Πολλά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνω, αλλά τι να κάνουμε ένα μυαλό έχω κι εγώ και μάλιστα για πολλούς από τους φίλους μου με καμένες φλάντζες. Ευτυχώς αυτό δεν μ’ εμποδίζει από το να προσπαθώ να καταλάβω τα τόσα περίεργα που ακούω και διαβάζω σαν ερασιτέχνης Εσωτεριστής.
Ο λόγος περί της Δημιουργίας και του Αστρικού. Το Αστρικό αυτό δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τ’ αστέρια ή τους αστερισμούς και δεν καταλαβαίνω γιατί το έβγαλαν έτσι. Όμως νονού θέλοντος και συγγραφέως μη θέλοντος… φόρα και συ Χριστούλη μου κόκκινα τσαρούχια (γι’ αυτούς που ξέρουν το σχετικό ανέκδοτο).
Ας ξεκινήσουμε από την ιδέα της Δημιουργίας.
Είναι πλέον της μόδας ό,τι δεν μπορούμε να καταλάβουμε να το καλύπτουμε κάτω από την ιδέα των παράλληλων συμπάντων. Παράλληλο σύμπαν σου λέει ο άλλος και σε στέλνει αδιάβαστο.
Παράλληλο σύμπαν γιοκ, κοινώς δεν υπάρχει όπως το λένε Από την στιγμή που είναι ΣΥΝ-ΠΑΝ, η παραλληλία πάει περίπατο. Εκτός και αν δεν ξέρουμε τι σημαίνει Σύμπαν. Το σύμπαν είναι ένα και η μόνη υποχώρηση που μπορώ να κάνω, είναι να περιέχει μέσα του διαφορετικά πράγματα. Η Δημιουργία επίσης σαν γενική έννοια πάλι είναι μία, εκτός και αν καταχρηστικά αναφερόμαστε σαν δημιουργία σε κάθε ένα από τα έργα που φέρνει σε ύπαρξη δηλαδή στα δημιουργήματα, κάτι που είναι αποδεκτό και που το χρησιμοποιώ και εγώ. Αυτό που βλέπουμε τώρα ή καλύτερα αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ο Κόσμος και είναι λάθος τις τρεις αυτές έννοιες να τις κάνουμε μία. Έχουμε λοιπόν μια ιδέα που είναι η Δημιουργία, ένα Σύμπαν που είναι η έκφρασή του και τουλάχιστον ένα κόσμο που βρίσκεται μέσα στο Σύμπαν.
Επομένως μπορεί, -προσοχή σε αυτό που λέω-, μέσα στο σύμπαν να υπάρχουν πολλοί Κόσμοι και πιθανόν κάποιοι από αυτούς να είναι και παράλληλοι.
«Δηλαδή καλέ μου κύριε τί ακριβώς μας λέτε;»
Αναφέρομαι στο αυτονόητο. Παράλληλος θα πει αυτός που ακολουθεί παράλληλη πορεία, δεν σημαίνει κατοπτρικός. Άρα; Άρα το πρόγραμμα που ακολουθεί ο δικός μας κόσμος σαν software (φαντάζομαι την ξέρετε την λέξη αν και σ’ αυτήν την περίπτωση αναφέρομαι στους αρχετυπικούς νόμους και όχι στα αποτελέσματά τους) να το ακολουθούν και άλλοι κόσμοι. Άλλο όμως αποτέλεσμα έχει ένα πρόγραμμα όταν εφαρμόζεται σε ένα υλικό και άλλο όταν εκφράζεται σε ένα άλλο.
Γιατί λοιπόν σ’ έναν παράλληλο κόσμο ένας άλλος φουκαράς συγγραφέας να κάθεται στο γραφείο του και να γράφει το ίδιο θέμα; Το αν είναι ξανθός λίγη σημασία έχει. Για μένα και μόνο η ιδέα να υπάρχουν πανομοιότυποι κόσμοι με μικρές παραλλαγές είναι απλά μια ανοησία και στέκει μόνο σαν υπόθεση για μυθιστορήματα. Και μην μου πείτε ότι οι θείοι σπινθήρες εκείνου του κόσμου είναι οι δικοί μας, γιατί παρόλο που όλοι οι σπινθήρες έχουν την ίδια αρχική καταγωγή, έχουν διαφορετική ατομικότητα όταν εκφράζονται στους κόσμους. Να το, χωρίς να το θέλω αναφέρθηκα κι εγώ σε κόσμους.
Ας τα μαζέψουμε λίγο γιατί και οι λίγοι που θα διάβασαν μέχρι εδώ ότι γράφω, θα το παρατήσουν για να δουν μερικές καλημέρες-καληνύχτες στο βιβλίο των προσωπείων.
Έχουμε έναν κόσμο –αυτό το λένε και οι επιστήμονες-, που περιέχει μια πνευματική και μια υλική δημιουργία. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη έχουν πολλές διαβαθμίσεις. Για το υλικό επίπεδο αυτό είναι εύκολα κατανοητό αν και δεν μπορεί να αποδειχθεί εργαστηριακά. Για το πνευματικό όμως; Να έχετε μόνο κατά νου ότι οι δικές του διαβαθμίσεις είναι απλά επίπεδα συνειδητότητας. Τόσο απλά.
Έχω γράψει σ’ άλλα μου άρθρα πως όταν η πνευματική συνειδητότητα των δημιουργημάτων στο υλικό επίπεδο φτάσει σε κάποιο επίπεδο, τότε ο θείος σπινθήρας εγκαθίσταται σ’ αυτά και τότε το πλάσμα αυτό αναφέρεται σαν Άνθρωπος. Βάλτε αυτήν την άποψη στην πανσπερμία των γαλαξιών και των μορφών που γεννιούνται στα διάφορα συστήματα για να καταλάβετε την δυναμικότητα που κρύβει το πλάσμα αυτό.
Όσον αφορά τον άνθρωπο της Γης, είτε σας αρέσει είτε όχι, είναι γέννημα θρέμμα αυτού του πλανήτη κι από εδώ είναι που ξεκινάει το ταξίδι του θείου σπινθήρα που τον καθοδηγεί στην αναβάθμιση της συνειδητότητάς του. Αν καταλάβουμε αυτήν την απλή αλήθεια, πολλά λάθη μπορούν ν’ αποφευχθούν. Η ζωή μας εδώ, ή καλύτερα η γέννησή μας εδώ, είναι ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ στην εξελικτική πορεία της πνευματικής δημιουργίας.
Θεωρητικά λοιπόν θα έρθει κάποια στιγμή που οι συνθήκες που έχει δημιουργήσει στην ζωή του θα του επιτρέψουν ν’ ανέβει στο επόμενο συνειδησιακό επίπεδο. Το να μπορούν κάποιοι ενορατικά να βλέπουν αυτό το επίπεδο, αν και δύσκολα, μπορεί να γίνει. Η αλήθεια πίσω από αυτήν την δήλωση δεν κρύβει, πάντως, το ότι πολλοί από τους λίγους που βλέπουν ενορατικά το επίπεδο αυτό, στην κυριολεξία κοιμούνται και ονειρεύονται και φαντάζονται ό,τι θέλουν (ακόμα και πως παντρεύονται). Μέσω ενός διαμεσισμού φτάνουν στις παρυφές του παρόντος επιπέδου και ρίχνουν κλεφτές ματιές στην μικρή επικάλυψη που υπάρχει ανάμεσα στα δύο επίπεδα.
Το παραπάνω αυτό επίπεδο δεν είναι ένα επίπεδο με περισσότερες διαστάσεις και είναι λάθος να του δίνουμε ονόματα που το μόνο που κάνουν είναι να μπλέκουν τον μελετητή.
Και βέβαια μιλάμε για ένα υλικό επίπεδο διαφορετικής υφής που είναι κατάλληλο να φιλοξενήσει τον αναβαθμισμένο άνθρωπο που πάλι φέρει τον αναβαθμισμένο θείο σπινθήρα που αυτήν την φορά έχει έρθει ή επιστρέψει από το ταξίδι του στο επίπεδο που ζούμε εμείς. Όσο για την υφή του υλικού αυτού επιπέδου, στηρίζεται στους ίδιους αρχετυπικούς νόμους που όμως εκφράζονται σε διαφορετικής υφής πρώτες ύλες.
Κι όλα αυτά βρίσκονται πάντα στον ίδιο Κόσμο. Ο κυριότερος λόγος είναι πως μια μεταπήδηση του θείου σπινθήρα σ’ ένα άλλο σύνολο δεν μπορεί να γίνει μια και η μοναδική δίοδος που πιθανόν συνδέει τους Κόσμους είναι μέσα από το μέσο που τους δημιούργησε, κάτι που εξ’ ορισμού βρίσκεται πολύ ψηλά στην εξελικτική αλυσίδα.
Επομένως η πορεία απ’ το επίπεδο που βρισκόμαστε γίνεται προς ένα άλλο επίπεδο τόσο ύλης όσο και πνεύματος, που επιτρέπει στον άνθρωπο που κέρδισε το ταξίδι να περάσει με κάποιο τρόπο εκεί.
Η πορεία του περάσματος είναι μια διαδικασία που προϋποθέτει σαν σύλληψη εκεί, τον εδώ θάνατο, σαν κύηση το διάβα από τον χώρο –η λέξη χρησιμοποιείται ποιητική αδεία- ανάμεσα στα δύο επίπεδα, και τέλος την γέννηση, ό,τι και να σημαίνει αυτή η λέξη για το εκεί επίπεδο.
Ο χώρος λοιπόν που γίνεται η κύηση είναι το περίφημο αστρικό των εσωτεριστών ή η χώρα που βλέπουν οι διαμεσικοί και που μερικές φορές καταφέρνουν να επισκεφθούν.
Εδώ το ορντέβρ τελειώνει. Σύντομα θ’ ακολουθήσει το κυρίως πιάτο με υλικά που αναφέρονται στην σύστασή του αστρικού –αν είναι δυνατόν!- και βέβαια στην λειτουργία του αλλά και στους κατοίκους του. Καλά διαβάσατε στους κατοίκους του.
