Επειδή είμαι βέβαιος ότι οι πεμπτοδιαστατικοί φίλοι μου θα με αρπάξουν, δηλώνω με κάθε ειλικρίνεια ότι είμαι οπαδός αυτού του ταξιδιού. Το κακό είναι ότι όπου και να θέλετε να πάτε μόλις κλείσετε τα ματάκια σας (ματάκια μας), το εισιτήριο είναι ένα και μοναδικό με δυο προορισμούς: είτε στην 5η διάσταση είτε κατευθείαν στον διάβολο. Και δεν αστειεύομαι.
Πού όμως στον μπιπ είναι η πέμπτη διάσταση; Κάτι έχω γράψει μέχρι τώρα και οι φανατικοί αναγνώστες μου–δεν υπάρχει τέτοιο είδος-, το έχουν διαβάσει σε προηγούμενα κεφάλαια.
Εδώ όμως θέλω να κάνω σαφές τι ΔΕΝ μπορεί να είναι η 5η διάσταση. Και το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι να είναι ένας τόπος με πέντε διαστάσεις. Ο καθένας βέβαια μπορεί να λέει μαλα@#ες αλλά όταν λέμε την λέξη «διάσταση» πρέπει να ξέρουμε τι λέμε. Αν βέβαια λέμε διαστάσεις αλλά εννοούμε κάτι άλλο, κακό στην κεφαλή μας που λένε και οι Κρήτες. Οι διαστάσεις του χώρου είναι τρεις: μήκος, ύψος και πλάτος. Αν αυτές είναι οι τρεις από τις πέντε, γιατί βάζουμε τον χρόνο σαν τέταρτη διάσταση; Τί δουλειά έχουν οι βούρτσες με τις διαστάσεις;
Υπάρχει λοιπόν ο χώρος και υπάρχει και ο χρόνος, τόσο σαν έννοιες όσο και σαν πραγματικότητες. Και αν στην οποιαδήποτε λογική των Μεγάλων Συνόλων, αυτά κάμπτονται ή ταλαντώνονται ή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο μπορούν να παθαίνουν, λίγο μ’ ενδιαφέρει. Αν μετά τον θάνατό μου πηγαίνω σ’ έναν άλλο τόπο, θα πρέπει να είναι διαφορετικός και σίγουρα ν’ αξίζει τον κόπο. Το έχω ξαναπεί, αν φύγω από τον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας για να πάω στον δεύτερο, σιγά το πράμα!
Και δεν επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για να καταλάβουμε πως ίσως το μεγαλύτερο κακό από αυτό των άκρατων υλιστών είναι αυτή η ψευδαίσθηση των άκρατων μεταφυσικών. Η νόηση μάς παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Μας δημιουργεί μια φανταστική φούσκα και αντί να πάρουμε το εισιτήριο μετά τον θάνατο για οπουδήποτε, κλεινόμαστε στην φούσκα μέχρι που αυτή σπάει και τότε τσιφ… κόλαση ή καλύτερα ανυπαρξία.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε πρόσφατα πως η ίδια η Γη πέρασε πια στην πέμπτη διάσταση. Βέβαια αυτοί που το λένε το διανθίζουν με δονήσεις, συχνότητες, ταλαντώσεις και άλλα φαντεζί που πλέον συμβαίνουν και που έχουν κάνει την γη να συμπεριφέρεται αλλιώτικα.
Για ποιά γη μιλάνε οι αγαπημένοι μου; Κάποιος ας τους ρωτήσει γιατί σ’ εμένα δεν απαντάνε.
Ολόκληρο το πλανητικό μας σύστημα ταξιδεύει στο διάστημα. Το ίδιο και ο γαλαξίας μας. Επομένως όλα αλλάζουν και πιθανόν ν’ αλλάζουν και οι δονήσεις που κατακλύζουν την γη, αυτόν τον κόκκο της ατελείωτης άμμου που είναι ο Κόσμος. Και αυτός ο κόκκος απλά μας φιλοξενεί στην επιφάνειά του. Η μάζα του, που είναι για τον άνθρωπο τεράστια, ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τις μα@#κίες μας.
Τώρα θα μου πείτε, η Γη έχει νόηση ή δεν έχει; Όλα τα πράγματα έχουν νόηση –ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Αλλού όμως είναι το θέμα μας. Η νόηση της Γεώσφαιρας βρίσκεται στην επετηρίδα της εξέλιξης πάνω απ’ αυτήν του ανθρώπου ή κάτω από αυτήν; Όποιος πιστεύει πως βρίσκεται πάνω από τον άνθρωπο, καλό του ταξίδι και καλά ξεμπερδέματα! Όμως μην μου μιλήσει μετά για εικόνες και ομοίωση, μην πει κουβέντα για το ότι ο άνθρωπος είναι παιδί του Θεού –και μάλιστα πρωτότοκο-, μην πει απολύτως τίποτα. Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση η φύση –και κατ’ επέκταση το ίδιο το σύμπαν-, δεν είναι η γενέτειρα του ανθρώπου αλλά κάτι σαν υπερδύναμη που βοηθάει στην δημιουργία μιας ανόητης μαριονέτας για να περνάει την ώρα της.
Εκτός αν άλλο πράγμα είναι το σύμπαν και άλλο ο άνθρωπος. Πολύ θα το ήθελα αυτό, αλλά το μυαλό μου είναι μικρό και δεν το χωράει σαν περίπτωση ερμηνείας. Βλέπετε στην θέση αυτή –και μάλιστα παραπάνω από την δημιουργία και όχι δίπλα της-, έχω βάλει την έννοια της Θεότητας.
Πάμε λοιπόν πίσω. Η Γη δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό που συμβολίζει η πέμπτη διάσταση. Πολλά μπορούν να γίνονται αλλά πιστέψτε με δεν υπάρχει κάπου μια πόρτα από την οποία η ώριμη πια Γη –γιατί να είναι άραγε πιο ώριμη από τον Άρη;- θα περάσει σ’ ένα άλλο σύστημα περισσοτέρων διαστάσεων. Η Γη θα συνεχίσει το εδώ ταξίδι της μέχρι είτε εμείς οι άνθρωποι να καταφέρουμε να την κάνουμε σκόνη, είτε κάποιο κοσμικό συμβάν να το κάνει για λογαριασμό μας.
Είμαστε επομένως ΜΟΝΟΙ μας στο ταξίδι για το επέκεινα. Και ένα είναι σίγουρο, η Γη μόλις πεθαίνει ένας άνθρωπος, διεκδικεί αυτά που του δάνεισε. Και αυτά είναι το υλικό του σώμα και τα παρελκόμενά του.
Και ξέρετε ποιο είναι το πρώτο από αυτά τα παρελκόμενα; Η ΝΟΗΣΗ του. Όσο κι αν δεν σας αρέσει, η νόηση έχει να κάνει με το περιβάλλον γιατί είναι η ανθρώπινη λειτουργία που μετατρέπει τις πληροφορίες του περιβάλλοντος σε εγκεφαλικές συνάψεις. Αυτός ήταν ο λόγος που στα παλιά χρόνια οι ναυτικοί ήταν πιο ανοιχτόμυαλοι από τους βουνήσιους. ΕΒΛΕΠΑΝ πολλούς τόπους και ΓΝΩΡΙΖΑΝ πολλούς ανθρώπους. Αν κλείσετε ένα βρέφος σ’ ένα δωμάτιο και δεν του μιλάει κανένας, θα δημιουργήσετε ένα αγρίμι. Κι αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό κλειδί της εξέλιξης. Η μη έρευνα ισοδυναμεί με πνευματικό θάνατο. Το να υιοθετούμε έτοιμες απόψεις, ισοδυναμεί με πνευματικό θάνατο. Το να επιβάλλουμε τις απόψεις μας ισοδυναμεί με το να σκοτώνουμε το πνεύμα των συνανθρώπων μας. Το να σκοτώνουμε την πλούσια γλώσσα μας, είναι ίσως ο πιο σημαντικός πνευματικός θάνατος.
Ναι αγαπημένοι μου! Την νόησή μας μαζί με διάφορα άλλα θα την καταθέσουμε την στιγμή του θανάτου μας. Αλλά το κλειδί της πόρτας για το ταξίδι στην… Πέμπτη Διάσταση (τι λέω ο καθολικά διαμαρτυρόμενος χριστιανός!) θα μας το προσφέρει η Νόηση. Όχι μόνη της, αλλά ένας από τους κύριους παίκτες του ταξιδιού της ζωής είναι και η νόηση.
Υ.Γ. Αυτό με την Γη και την Πέμπτη Διάσταση προσέξτε το ιδιαίτερα. Είναι άλλοθι για να μην κάνει ο άνθρωπος τίποτα. Για μια φορά ακόμα τα διάμεσα (κοινώς μέντιουμ) σ’ όλον τον πλανήτη έχουν βαλθεί να μας κοιμίζουν για να μην αναφερθώ σ’ αυτό που πραγματικά καταλήγει να συμβαίνει. Ο μικρόκοσμος στον οποίο ζούμε είναι πολύ αξιόλογος. Ας ασχοληθούμε λοιπόν λίγο να τον κάνουμε καλύτερο και αφού το πετύχουμε ας κοιτάξουμε μέσα απ’ αυτόν να εξασφαλίσουμε το ταξίδι του επέκεινα.
