Ο άνθρωπος έχει μια μανία: Αν και αρτιμελής, να πιάνει το δεξί του αυτί με το αριστερό του χέρι. Τί θέλω να πω; Πως ακόμα και το πιο απλό αν δεν του μαμήσει την μάννα δεν το καταλαβαίνει. Τα θέλει όλα σύνθετα. Κι αυτό το κάνουν όλοι. Ανάλογα με το επάγγελμά τους βέβαια. Πρώτοι και καλύτεροι οι επαγγελματίες μεταφυσικοί. Ακολουθούν οι επιστήμονες και ακολουθούμε οι υπόλοιποι απλοί άνθρωποι. Και βέβαια η κακομοίρα η ψυχή δεν την γλυτώνει.
Μεταφυσικοί και επιστήμονες μας έχουν κόψει κομματάκια και με καμάρι διαλαλούν το εμπόρευμά τους. Είσαι οι σκέψεις σου, είσαι το μυαλό σου, είσαι η ψυχή σου, είσαι το σώμα σου, είσαι οι αναμνήσεις σου, και τόσα άλλα είσαι που θυμάσαι τον Σουρή και σου έρχεται ν’ αναφωνήσεις: Και μεσ’ στα τόσα τα σκατά, κάτσε και συ και χέστ’ τους.
Η δική μου προτίμηση είναι ότι τα πάντα είναι ένα και μοναδικό που από ανάγκη εκφράζεται κατά ποικίλους τρόπους. ΕΝΑ. Θέλετε αυτό το ένα να το πείτε ενέργεια; Δικαίωμά σας. Πέστε το όπως θέλετε αλλά πίσω από το όνομα που θα του δώσετε υπάρχει ένα μόνο πράγμα.
«Ρε μεγάλε, εγώ όμως μπορώ και αισθάνομαι, μπορώ και αγαπώ!»
Κάτσε να σου πάρω το σώμα να δω αν θ’ αγαπάς, ή να σου πάρω την λειτουργία του μυαλού σου. Αγαπάς τότε; Να μην απαντήσω καλύτερα.
Αν δεν είσαι ένα, τίποτα δεν κάνεις. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να φροντίζεις όλες τις λειτουργίες αυτού του ενός πράγματος και μην βιαστείτε να μου πείτε ότι ο διαλογισμός είναι η δυνατότητα να στείλω την… δεν ξέρω ποιά μακριά γιατί αν την ώρα που είσαι ξαπλωμένος ή καθισμένος ή γενικά αραχτός και διαλογίζεσαι, έρθω με μια χατζάρα και σου κόψω το κεφάλι –κυριολεκτικά-, εξαφανίζεται και ο διαλογισμός και η βόλτα στο υπερπέραν.
Προσέξτε σας παρακαλώ. Δεν λέω ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαλογίζεται, λέω πως εκείνη την στιγμή, αυτό το ένα που τον αποτελεί, ξεκινάει μια διαδικασία κατά την οποία αναστέλλει κάποιες λειτουργίες του και δίνει την προσοχή του στην δυνατότητα που εκφράζεται μέσα από την λειτουργία του διαλογισμού.
Και επειδή τα πάντα είναι διαφορετικές λειτουργίες αυτού του Ενός, υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνούν μεταξύ τους. Το ότι σαν άνθρωποι είμαστε συμβιωτικά πλάσματα δεν αναιρεί την Μοναδιαία καταγωγή μας. Οι επιμέρους λειτουργίες έχουν την δυνατότητα να παράγουν νέα λειτουργικά επίπεδα, κοκ. Έτσι από το Ένα γεννήθηκε το Δύο ώστε μαζί να φτιάξουν το Τρία και πάλι ούτω καθ’ εξής.
Στο σημείο αυτό επικρατούν γενικά θα έλεγα δύο απόψεις.
Η μία λέει πως το σύνολο που λέγεται άνθρωπος είναι αυτό και τίποτα παραπάνω. Είναι μια πολυδιάστατη συνεργασία καταστάσεων του Ενός που ξεκινάει στην γέννηση και τελειώνει στον θάνατο. Έτσι είναι αν έτσι σας αρέσει και τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Κανένας δεν μπορεί ν’ αποδείξει το αντίθετο αλλά και κανένας δεν μπορεί ν΄ αποδείξει κι αυτό.
Υπάρχει ακόμα μια άποψη της οποίας μάλιστα είμαι και θιασώτης. Όταν το Ένα αντιλήφθηκε αυτήν την πολυπλοκότητα της αναδίπλωσής του, θέλησε να την εκμεταλλευτεί. Πρόβαλε λοιπόν τον εαυτό του στο τελικό αποτέλεσμα κάνοντάς αυτό το τελευταίο το όχημα της κατανόησης αυτής της πολυπλοκότητας.
Και ήρθαν οι μεταφυσικοί και άρχισαν τα δικά τους. Αυτή η προβολή είναι η ψυχή του ανθρώπου. Κάποιοι εσωτεριστές φωνάζουν ότι αυτό είναι το πνεύμα του. Οι θιασώτες της άλλης άποψης δεν κρατήθηκαν και προσπάθησαν να πείσουν τους πολλούς ότι ακόμα και αυτή η προβολή είναι διαφορετική κατάσταση του Ενός.
Βρε πουλάκια μου, θα συμφωνήσω μαζί σας αλλά άλλο πράγμα είναι να έχουμε ένα σύνολο στο δέκατο επίπεδο –ας πούμε σαν παράδειγμα- μόνο του και άλλο πράγμα αν στο δέκατο επίπεδο που όλες οι διαδικασίες χαρακτηρίζονται από το δέκα να εμφανιστεί σαν ξυλάγγουρο και μια ιδιότητα του Ενός.
Τώρα, αν αυτό το λέτε ψυχή, πνεύμα, θείο σπινθήρα, ανώτερο εαυτό, κουλουπού, κουλουπού, δεν φταίω εγώ. Μην το φορτώνεται όμως το έρμο με όλες τις μαλακίες του κόσμου. Δεν μπορεί να είναι η καλή ψυχή ή η κακή ψυχή. Αν υπάρχουν τέτοιες αντιλήψεις είναι αντιλήψεις που κάνουν την έννοια της ψυχής μια ακόμα διαδικασία του δέκατου επιπέδου και δεν της δίνουν το δικαίωμα να λέει πως είναι απ’ ευθείαν απόγονος της Πρώτης Αρχής. Αν το πνεύμα είναι καλό ή κακό, μια απ’ τα ίδια. Γιατί βρε πουλάκια μου, πώς γίνεται κάτι που προέρχεται από το Ένα να είναι καλό ή κακό, έξυπνο ή χαζό;
Η πιο μπάνικη λέξη γι’ αυτό είναι Θείος Σπινθήρας. Δεν έχει πολυφορεθεί και γι’ αυτό κρατάει ακόμα χαρακτήρα.
Τώρα το τι μπορεί να κάνει ο Θείος Σπινθήρας μέσα σ’ ένα σαλιγκάρι, δεν μπορώ να σας απαντήσω. Υπάρχει η άποψη ότι ο Θείος Σπινθήρας για να μπορέσει να εκδηλωθεί χρειάζεται ένα επίπεδο συνειδητότητας και επάνω. Τότε, η ύπαρξη που το υποστηρίζει λέγετε άνθρωπος.
Ο άνθρωπος λοιπόν είναι μια πολυλειτουργικότητα του Ενός που μέσα της έχει εγκατασταθεί προσωρινά ο Θείος Σπινθήρας δείχνοντας εκτός των άλλων και την λειτουργία ενός βαθμού συνειδητότητας. Είναι όλα τα δίποδα του γένους Homo Sapiens άνθρωποι; Ούτε με σφαίρες.
Πού καταλήγουμε; Ότι σας αφήνει παντελώς αδιάφορους η καταγωγή του ανθρώπου. Ευτυχώς όχι όλους. Και μην με ρωτήσετε γιατί τόση φασαρία γιατί απάντηση δεν έχω. Βγείτε το βράδυ και κοιτάξτε τον ουρανό. Αναρωτηθείτε γιατί έχει δημιουργηθεί όλο αυτό το πανέμορφο οικοδόμημα, και κάπου στην απάντηση είναι κρυμμένος κι ο σκοπός που μετατρέπει ένα σαλιγκάρι σ’ άνθρωπο. Όχι μόνο στη Γη, αλλά οπουδήποτε στο Σύμπαν έχει επιτευχθεί η σύμβαση της σύζευξης του Ενός με το αποτέλεσμα της πολυπλοκότητας.
