Οι συνωμοσίες και η ανθρώπινη βλακεία, πιασμένες χέρι-χέρι, έχουν φτάσει να μας καταδυναστεύουν μια που τουλάχιστον οι πρώτες έχουν καταλήξει να παίζουν σοβαρό ρόλο στην ζωή μας. Για την ανθρώπινη βλακεία, δεν χρειάζεται να γίνει η παραμικρή μνεία. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.
Τί συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;
Ας ξεκινήσουμε απ’ την δεύτερη.
Με την λέξη βλακεία δεν αναφέρομαι στις διάφορες αστοχίες που ένα άτομο κάνει στην ζωή του στην προσπάθειά του να επιβιώσει. Κάνει συγχρόνως και διάφορες πράξεις εξυπνάδας. Υπάρχει όμως ένας μέσος όρος που γενικά τον χαρακτηρίζει.
Θα πρόσθετα λοιπόν πως ο μέσος όρος της γήινης ανθρωπότητας (και όχι μεμονωμένων ανθρώπων) στο θέμα της βλακείας-εξυπνάδας, μάλλον βρίσκεται χαμηλά. Το αποτέλεσμα είναι πως αυτό δεν του επιτρέπει να έχει ανοικτούς ορίζοντες στον τρόπο που σκέφτεται και να πέφτει θύμα στους διάφορους που εκμεταλλεύονται τον τρόπο που λειτουργεί η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.
Και ακριβώς ο τρόπος αυτός είναι η βάση όλων των προβλημάτων.
Ο ορισμός της λέξης Συνωμότης κατά τα λεξικά είναι: Αυτός που επιβουλεύεται κάτι χρησιμοποιώντας κρυφά και ύπουλα σχέδια.
Πριν συνεχίσω όμως ν’ απαντήσω σε μια ερώτηση που νοιώθω να αιωρείται. Υπάρχουν ή όχι συνωμοσίες; Και σε ποιους τομείς της κοινωνίας;
Υπάρχουν. Και είναι αδύνατο να ξέρω σε ποιους τομείς γιατί απλούστατα δεν έχω πρόσβαση στις πληροφορίες που τους χαρακτηρίζουν. Όμως ο άνθρωπος που συναντάω στον δρόμο και με κοιτάζει κάπως παράξενα δεν είναι μέλος σε μια τέτοια συνωμοσία που στόχο έχει είτε να με φάει είτε να με κάνει πείραμα στα σκοτεινά του σχέδια.
Θέλουν να ελέγχουν το τι τρώμε; Θα έλεγα ναι, αλλά καθαρά για οικονομικούς λόγους. Οι ουσίες που πολλοί διατείνονται ότι περιέχονται στις τροφές μας, δεν νομίζω πως είναι ικανές να μας κάνουν δούλους του Εωσφόρου. Αυτός κάνει καλά την δουλειά του μέσα από τα κανάλια της τηλεόρασης. Άσε που ακόμα και αυτός δημιούργημα είναι του καλού Θεού.
Θέλουν να ελέγχουν το τι σκεφτόμαστε; Θα έλεγα ναι, αλλά πάλι για καθαρά οικονομικούς λόγους. Η ελευθερία έχει οικονομικό αντίκτυπο για τους κρατούντες που για τίποτα στον κόσμο δεν θέλουν να χαλάσουν την βολή τους.
Τώρα για συνωμοσίες με εξωγήινους δεν κατέχω πράμα. Πολλά διαβάζω, πολλά βιντεάκια βλέπω, αλλά όλα αυτά μου φαίνονται λίγο επιστημονική φαντασία. Για την ύπαρξη των εξωγήινων δεν έχω καμιά αμφιβολία. Αν τώρα μας βλέπουν σαν τροφή, και αν κάτι τέτοιο έχουν σαν στόχο οι ανεπτυγμένες διάνοιες του σύμπαντος –μια και έχουν επιλύσει όλα τα τεχνολογικά προβλήματα, κάτι που δεν είναι άμοιρο και μιας παράλληλης πνευματικής εξέλιξης-, τότε τί να πω; Καλύτερα να μας φάνε να ησυχάσουμε. Εδώ εμείς οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη και έχουμε αρχίσει και ευαισθητοποιούμαστε απέναντι στα ζώα. Θα περίμενα οι Σείριοι να μας βλέπουν σαν αδελφούς και όχι σαν μπιφτέκια.
Παρένθεση: Το σύστημα διατροφής έχει να κάνει με τις πλανητικές συνθήκες και όχι με τις διατροφικές απόψεις των διαφόρων σεφ. Κλείνει η παρένθεση.
Και βέβαια να μην ακούω για τον διάβολο που θέλει να κλέψει την ψυχή μας και δεν τον αφήνουν οι αδελφοί του οι άγγελοι. Αυτό κι αν είναι το θέμα της μεγαλύτερης συνωμοσίας απ’ το οποίο πάσχει η ανθρωπότητα.
Το επίκεντρο λοιπόν των συνωμοσιών είναι η διατήρηση της Εξουσίας. Επί τούτου στην λέξη Εξουσία το πρώτο γράμμα το γράφω με κεφαλαίο. Η Εξουσία δίνει χαρά στις διαστρεβλωμένες ψυχές (διάβαζε υπάρξεις) και γι’ αυτό οι συνωμοσίες του κόσμου υφαίνονται στα κέντρα Εξουσίας.
Από εκεί την σκυτάλη την παίρνει η προπαγάνδα. Ακολουθεί η αφέλεια και την σκυταλοδρομία κλείνει η ανθρώπινη βλακεία.
Για να δούμε λοιπόν την πραγματικότητα της όλης διαδικασίας πρέπει να πάρουμε τον δρόμο ανάποδα και ν’ αφαιρέσουμε τα βήματα. Πρώτα την βλακεία, μετά την αφέλεια, να μην σταματήσουμε στην προπαγάνδα ώστε να φτάσουμε στην συνωμοσία προκειμένου να καταλάβουμε τα παιχνίδια της εξουσίας.
Και το αμείλικτο ερώτημα: Άντε και φτάσαμε στην αλήθεια της λειτουργίας της σημερινής κοινωνίας. Τί κάνουμε; Ή καλύτερα τί μπορούμε να κάνουμε; Τα μέχρι τώρα παραδείγματα μας λένε πως γινόμαστε τότε και εμείς ένα γρανάζι της ίδιας μηχανής.
Το πρώτο πάντως που πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι να μην μπλέκουμε τον θείο σπινθήρα που λέμε ότι κρύβεται μέσα μας με τις διαδικασίες της ζωής. Για μένα, οι ψυχικές λειτουργίες, οι πνευματικές λειτουργίες και οι σωματικές λειτουργίες έχουν να κάνουν με την ίδια την ζωή. Η όποια έννοια θεότητας ή σπινθήρα, υπάρχει μέσα σ’ αυτές, δεν είναι προσωποποιημένη αλλά είναι διάχυτη στο σύνολο. Σώμα, ψυχή και πνεύμα έχουν να κάνουν με το εδώ και τώρα της γήινης πραγματικότητας και της μορφής που αναπτύχθηκε σ’ αυτό το τίποτα του σύμπαντος κόσμου.
Ο θείος σπινθήρας που πάλι για μένα ενυπάρχει στον άνθρωπο, είναι κάτι άλλο. Είναι αυτό που τον κάνει άνθρωπο.
Μην με ρωτήσετε τι σχέση έχει αυτό με το βασικό θέμα, γιατί έχει πολύ μεγάλη σχέση. Όλα αυτά τα παιχνίδια της συνωμοσίας, πραγματικά και φανταστικά, επιτυγχάνουν γιατί εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη σύσταση. Οι πληροφορίες περνούν μέσα απ’ τα αδιόρατα δίχτυα που μας ενώνουν και φωλιάζουν στις ψυχικές μας δραστηριότητες. Από εκεί ο δρόμος είναι κοντινός. Η διάνοιά μας και οι σωματικές μας λειτουργίες είναι κατά πως λένε κάποιοι φίλοι μου, ένα τσιγάρο δρόμος.
Δεν προτείνω να σταματήσουμε να δίνουμε σημασία στις διάφορες συνωμοσίες. Τουναντίον. Οφείλουμε να καταλαβαίνουμε τον σκοπό τους και να δρούμε κατάλληλα. Και βέβαια να είμαστε συνεπείς με τις απόψεις μας. Δεν μπορεί να μην πιστεύουμε για παράδειγμα στην θεωρία της μετενσάρκωσης και ν’ ακούμε μ’ ευλάβεια κάποιον που διατείνεται ότι οι γνώσεις που έχει οφείλονται σ’ αυτήν την διαδικασία. Δηλαδή πριν αποδεχθούμε τα λόγια του, ας αναθεωρήσουμε την αρχική μας άποψη. Αν καταλήξουμε πάλι στο ότι δεν υπάρχει, είναι περιττό ν’ ακούμε την πολυλογία του οποιουδήποτε.
Αλλά και πάλι προσοχή. Πιθανόν τα λεγόμενά του να είναι σωστά αλλά να τα δίνει μέσα από λάθος κανάλια. Πάλι ένα παράδειγμα. Αν κάποιος σας λέει ότι επικοινώνησε με τον πεθαμένο πατέρα σας και σας δίνει μια πληροφορία που όμως οφείλεται στο ότι κατάφερε να συντονιστεί με το υποσυνείδητό σας, πιθανόν η πληροφορία να είναι σωστή αλλά είναι εντελώς μπούρδα η επικοινωνία με τον πεθαμένο. Κοινώς ας προσπαθήσουμε να μην πετάξουμε και το μωρό με τα νερά της βάφτισης. Και δυστυχώς αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Και το παιχνίδι για τους κρατούντες καλά κρατεί.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό. Δίνονται δυο αγώνες από τον φουκαρά τον άνθρωπο. Ο πρώτος να επιβιώσει γραμμικά ζώντας μέσα στο τόσο πολύπλοκο σύστημα που έχει χτιστεί απ’ τα ιερατεία της ανθρωπότητας. Ο δεύτερος να εξυψωθεί σαν μονάδα και να ταυτοποιηθεί με τον ατομικό σπινθήρα που τον εμψυχώνει.
Και οι δύο δρόμοι είναι γεμάτοι εμπόδια και συνωμοσίες. Η εύρεση της πληροφορίας πίσω από όλα, είναι όχι απλά σημαντική αλλά απαραίτητη.
