“Φως στο τούνελ;” Αυτό ρώτησε ο κυριούλης κι εγώ βρήκα την ευκαιρία που ήθελα για να συνεχίσω να λέω τα δικά μου.
Έχουμε λοιπόν και λέμε. Τα τούνελ έχουν δύο άκρες. Από την μία μπαίνεις και από την άλλη βγαίνεις. Εκτός και εάν το τούνελ δεν είναι σκαμμένο μέχρι την άλλη του άκρη οπότε μπαίνεις αλλά δεν βγαίνεις εκτός κι αν γυρίσεις πίσω.
Τώρα επειδή τα τούνελ στα οποία αναφερόμαστε είναι ολίγον δαιδαλώδη, το φως που φαίνεται δεν είναι πάντα αυτό της εξόδου. Να προσθέσω ακόμα ότι όταν μιλάμε για την ζωή, αναφερόμαστε συνήθως σε πόρτες. “Δυο πόρτες έχει η ζωή, άνοιξα μια και μπήκα κι ώσπου να ‘ρθει το δειλινό από την άλλη βγήκα”.
Η γέννα όμως; Αυτή εξ όσων γνωρίζω είναι τούνελ. Δεν ξέρω αν από εκεί που μπαίνει η ζωή είναι είσοδος σε τούνελ, αλλά από εκεί που βγαίνει ο άνθρωπος για να ξεκινήσει την ζωή του, ν’ ανοίξει δηλαδή την πρώτη πόρτα, είναι τούνελ. Και βγαίνει στο φως σίγουρα, σχετικό ίσως αλλά φως.
Το ίδιο λογικά συμβαίνει και με την άλλη πόρτα, αυτή του θανάτου. Κάπου μας βγάζει, δεν μπορεί! Αμ’ έλα που μπορεί. Υπάρχουν τόσες και τόσες περιγραφές που αν και όπως οφείλουμε δεν πρέπει να τις παίρνουμε κατά γράμμα, σημειοδοτούν την ύπαρξη ενός μοτίβου.
Μια μικρή παράκαμψη στο θέμα που θα μας βοηθήσει στην συνέχεια: Ο δάσκαλος ρωτάει έναν μαθητή πάνω στο μάθημα της ημέρας. Εκείνος με απόλυτη ειλικρίνεια του λέει: “Κύριε καθηγητά, εγώ δεν διάβασα το μάθημά μου αλλά το διάβασε όπως μου είπε ο Κώστας. Ρωτήστε αυτόν και βάλτε σε μένα τον βαθμό”. Τί θα κάνατε εσείς; Εγώ θα τον άφηνα στην ίδια τάξη. Τέλος της παράκαμψης.
Έρχεται λοιπόν η στιγμή που ο άνθρωπος περνάει την πόρτα της εξόδου, και δεν μπορεί, μια και είναι πόρτα θα έχει το κατιτίς της από πίσω. Και επειδή πολλά τ’ ακούσματα, ας μείνουμε στα στοιχειώδη. Μια προβλήτα, μια βάρκα στυλ γόνδολας, ένας βαρκάρης και ένα ποταμάκι. Προορισμός; Εκεί που όλα γίνονται πρώτη ύλη και τ’ άλλα τα φανταιζί, περί παράδεισου και κόλασης τ’ ακούω βερεσέ και καλά θα κάνετε να τ’ ακούτε κι εσείς. Και για να μην με αρπάξετε, στον παράδεισο δεν έμενε ο διάβολος που παραπλάνησε την Εύα; Ή μήπως έμενε στο διπλανό διαμέρισμα και ήταν επίσκεψη;
Δεν μπορεί όμως, στην προσπάθειά σας να βρείτε μια άλλη λύση, βλέπετε πως κάπου δεξιά υπάρχει κάτι σαν τούνελ. Παίρνετε κουράγιο και ξεκινάτε τον δρόμο. Και βέβαια όπως είναι αναμενόμενο, το τούνελ πολύ γρήγορα σταματάει. Γιατί άραγε;
Γιατί αυτών των ειδών τα τούνελ φτιάχνονται όσο ο άνθρωπος είναι εν ζωή.
Ο Κωστάκης, ή όπως αλλιώς μπορεί να λέγετε, φρόντισε να φτιάξει το δικό του τούνελ με ΕΞΟΔΟ. Αλλά το τούνελ είναι πολύ προσωπικό και αν ζητήσεις να το χρησιμοποιήσεις, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς και σαν βλάκας. Δεν θα σε βοηθήσει κανένας άγγελος, διάβολος, άγιος, συγγενής, φίλος, θεός.
Όλοι αυτοί και άλλοι τόσοι, όσο ζούσες, μπορεί να σου έλεγαν για το πώς να το φτιάξεις, αλλά μέχρι εκεί. Η ευθύνη του έργου είναι καθαρά δική σου υπόθεση.
Μην ζητάς λοιπόν να βγεις από το τούνελ και βέβαια αργά ή γρήγορα θα το καταλάβεις και θα πάρεις υποχρεωτικά τον δρόμο του ποταμού, δηλαδή τον δρόμο της ΛΗΘΗΣ.
Τώρα αν δεν έχεις την παραμικρή διάθεση να σκάψεις, τότε απόλαυσε απλά την ζωή.
Όμως ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ότι το να σκάψουμε, παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητές μας, το τούνελ για την συνέχεια, είναι ο ΒΑΣΙΚΟΣ λόγος που ήρθαμε στην ζωή. Ξεκινήσαμε δηλαδή από κάπου, περάσαμε το πρώτο τούνελ που θυμόμαστε, ανοίξαμε την πρώτη πόρτα, και τελικά θ’ ανοίξουμε την δεύτερη μόνο και μόνο για να πάρουμε την γόνδολα με τον βαρκάρη; Η επιλογή είναι προσωπικό θέμα του καθενός. Η δική μου πρόταση είναι το να μπορέσουμε να φτιάξουμε την έξοδο του τούνελ και πάνω σ’ αυτό έχω να πω κάτι πριν κλείσω το άρθρο μου.
Η διαδικασία είναι κάτι που αφορά το άτομο και την προσπάθειά του εν ζωή. Αυτά που σας λένε για μετάνοια την τελευταία στιγμή, γι’ άφεση των αμαρτιών, για τον άγγελο που θα σας πάρει απ’ το χέρι και όσο θα βρισκόσαστε στο τούνελ θα σας βοηθήσει ν’ ανοίξετε την έξοδο, είναι μπούρδες και αποσκοπούν στο να σας κοιμίσουν αλλά και να σας εκμεταλλευτούν. Βλέπετε έχουν σχηματιστεί δύο πολύ ισχυρά σωματεία στην ανθρωπότητα που μας εκμεταλλεύονται ασύστολα. Το πρώτο είναι το σωματείο των Πολιτικών που δεν μας αφήνει να ζήσουμε και το δεύτερο το σωματείο των Ιερατείων που δεν μας επιτρέπει να συνεχίσουμε την πορεία μας σύμφωνα με τους κανόνες της δημιουργίας.
