Θεός και Όλον λοιπόν το σημερινό διακύβευμα. Όμως, ποτέ δεν ήμουνα φίλος των λεξάριθμων για ν’ αρχίσω το θέμα μου χρησιμοποιώντας τους. Ο λόγος είναι απλός. Αλλάζοντας λίγο την κατάληξη παίρνεις όποιον αριθμό θέλεις. Αν τώρα μείνουμε μόνο στην ρίζα –που μου ακούγεται ποιό σωστό-, ίσως δεν χρειάζεται ν’ ανατρέξουμε στους αριθμούς που την αντιπροσωπεύουν αλλά στα γράμματα που περικλείει. Μένω λοιπόν στην ιδέα που περικλείει μια λέξη και προσπαθώ να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα.  Ο λόγος σήμερα στις έννοιες του Θεού και του Όλου –και όχι μόνο-, που ο φίλος μου ο Τάκης φρόντισε εντέχνως να μου θέσει. Τσίμπησα γιατί ήθελα αυτόν τον καιρό να πω κάτι περί Ψυχής και δεν μου ερχόταν μια που με τα δίκτυα κοινωνικής επικοινωνίας το πράγμα πάει απ’ το κακό στο χειρότερο. Οι έννοιες του Θεού και του Όλου κατά Πυθαγόρα -και όχι μόνο- είναι φίλιες. Είναι αν… Αυτό το ‘αν’ κρύβει

Οι συνωμοσίες και η ανθρώπινη βλακεία, πιασμένες χέρι-χέρι, έχουν φτάσει να μας καταδυναστεύουν μια που τουλάχιστον οι πρώτες έχουν καταλήξει να παίζουν σοβαρό ρόλο στην ζωή μας. Για την ανθρώπινη βλακεία, δεν χρειάζεται να γίνει η παραμικρή μνεία. Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει. Τί συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Ας ξεκινήσουμε απ’ την δεύτερη. Με την λέξη βλακεία δεν αναφέρομαι στις διάφορες αστοχίες που ένα άτομο κάνει στην ζωή του στην προσπάθειά του να επιβιώσει. Κάνει συγχρόνως και διάφορες πράξεις εξυπνάδας. Υπάρχει όμως ένας μέσος όρος που γενικά τον χαρακτηρίζει. Θα πρόσθετα λοιπόν πως ο μέσος όρος της γήινης ανθρωπότητας (και όχι μεμονωμένων ανθρώπων) στο θέμα της βλακείας-εξυπνάδας, μάλλον βρίσκεται χαμηλά. Το αποτέλεσμα είναι πως αυτό δεν του επιτρέπει να έχει ανοικτούς ορίζοντες στον τρόπο που σκέφτεται και να πέφτει θύμα στους διάφορους που εκμεταλλεύονται τον τρόπο που λειτουργεί η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Και ακριβώς ο τρόπος αυτός είναι η

Κλειστό σύνολο; Και πού εφαρμόζεται αυτό πάλι το μαθηματικό; Ας τα πάρουμε από την αρχή έστω κι αν μακρηγορήσω. Το άρθρο εξάλλου θα το διαβάσουν λίγοι, μια που κυριολεκτικά απευθύνεται σε ένα κλειστό σύνολο που όμως σε σχέση με την μαθηματική έννοια του όρου, έχει ορθάνοικτες τις πόρτες του. Στα μαθηματικά –και αυτό το έχω αναφέρει και άλλες φορές-, ένα σύνολο το συμβολίζουν με έναν κύκλο που μέσα του βάζουν ένα-δυο γράμματα. Ο κύκλος αυτός είναι ένα κλειστό σύνολο. Δίπλα του ένας άλλος κύκλος έχει τα δικά του γράμματα που όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι τα ίδια με του πρώτου. Για να μπορέσει να ισχύσει κάτι τέτοιο, οι δύο κύκλοι θα πρέπει να τέμνονται, να έχουν δηλαδή κάποιο κοινό χώρο. [Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα, υπάρχουν σχολικά βιβλία πολύ κατατοπιστικά.] Το κλειστό λοιπόν σύνολο είναι σαν μια πολυκατοικία, τεράστια, φανταστείτε μία σαν κι αυτές που φυτρώνουν στο Ντουμπάϊ, που όμως

Και το ένα αυτό δεν υπάρχει καλή μου φίλη, και να ήταν μόνο αυτό! Αλλά ακόμα και να δεχτώ να σηκώσω το γάντι που πολύ έντεχνα μου πέταξες, θέλει θράσος μια που η παραπάνω πρόταση ανήκει στον για μένα μεγαλύτερο στοχαστή, ποιητή, και φιλόσοφο των ημερών μας. Και τον χαρακτηρίζω μόνο ποιητή και όχι συγγραφέα γιατί τα βιβλία του δεν είναι μυθιστορήματα, είναι ποιήματα. Επί του προκειμένου. Δύο είναι οι λέξεις που προσωπικά θεωρώ ότι πρέπει να καταλάβουμε μια που ο ίδιος έχει φύγει και δεν μπορεί να ερωτηθεί γι’ αυτές. Η λέξη ‘ένα’ και η λέξη ‘υπάρχει’. (Δεν υπάρχουν βέβαια και άλλες στην πρότασή του). Για την πρώτη έχω γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις μου διάφορα. Θα τις βάλω σαν διευθύνσεις στο τέλος αυτής της ανάρτησης για όποιον θέλει να τις ξαναδιαβάσει. Μένω μόνο στο ότι το Εν έχει μια απόλυτη σχέση με το Μηδέ-Εν. Το δεύτερο (Μηδέν) είναι το

Ζωή και πολιτισμός. Και ως γνωστό βιαστήκατε να πάρετε θέση. Δηλαδή τί ακριβώς κάνατε; ΒΙΑ-στήκατε. Εξασκήσατε βία και δεν αφήσατε στο μυαλό σας τον χρόνο ν’ αντιδράσει. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Αν η ζωή στηριζόταν στην μη εξάσκηση της βίας, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ. Το γνωστό σλόγκαν των γενετιστών Fight or Flight, [πολέμησε ή βάλτο στα πόδια] τα λέει όλα. Όταν μερικές γενιές πίσω έλεγαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ότι το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο, πρώτον δεν μας σκότωναν στο ξύλο και δεύτερον μας αγαπούσαν ίσως και περισσότερο απ’ ότι οι σημερινοί. Γι’ αυτούς η αναγκαία εξάσκηση κάποιας μορφής βίας ήταν απαραίτητη για να μας προετοιμάσει για τις δυσκολίες της ζωής. Έπρεπε να μάθουμε να επιβιώνουμε. Μείνετε για μια στιγμή στην λέξη επιβιώνω. Οι λέξεις αυτές, βία και βίος έχουν κοινή ρίζα. Αποκλείεται λοιπόν να είναι τυχαία και μια σχέση στις διαδικασίες που εκφράζονται από αυτές. ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΩΝ

Ο Θεός και ο Νίτσε πέθαναν; They are Dead (tre sic) Το βιβλίο των Προσώπων (και κυρίως των προσωπείων) βρίθει από σοφίες. Ο κάθε ένας το μακρύ του και το κοντό του. Και το ποιο σπουδαίο; Όλοι έχουν δίκιο. Ο Θεός πέθανε, Νίτσε. Αναρτά κάποιος την βαθυστόχαστη ατάκα του Νίτσε και πολύ καλά κάνει. Ποιος είμαι εγώ που θα του πω το αντίθετο; Ούτε τον είδα πουθενά (τον θεό), ούτε και ξέρω κάτι για το φονικό. Ο Νίτσε πέθανε, Θεός. Κι αυτό σωστό. Ο Νίτσε είναι βέβαιο ότι βρίσκεται αλλού, αυτό σας το υπογράφω κι ας μην ήμουνα παρών όταν τίναξε τα πέταλα. Ο όρος τώρα τίναξε τα πέταλα είναι λίγο προσβλητικός μια και τα πέταλα τα τινάζουν αυτοί που τα φοράνε αλλά στο φινάλε αφού γι’ αυτόν ο Θεός πέθανε, ποιος θα με τιμωρήσει για την αυθάδειά μου; Το πολύ-πολύ κάποιοι φίλοι του Facebook να με διαγράψουν. Θα βρω άλλους. Εκεί