Είσαι σοβαρός; Πάλι για όνειρα θα μας μιλήσεις; Όπως έγραψε μια φίλη μου θα μπορούσα να πω “το κουβαδάκι και σε άλλη παραλία”, αλλά τι να κάνουμε; Όλοι μας μ’ ένα κουβαδάκι είμαστε κι από παραλία σε παραλία πηγαίνουμε, άσε που κοντά στα άλλα έχουμε -ή να πω καλύτερα έχω- βαρεθεί τα κουτιά με το ωραίο περιτύλιγμα. Τα ανοίγεις και μέσα είναι άδεια. Και τα φέιγ-βολάν; Πού τα πας τα φέιγ-βολάν; Όλο τσιτάτα είναι που έχω φτάσει να θεωρώ ότι πρόκειται για τρολιές. Αυτό είπε αυτός, αυτό είπε εκείνος,  και άντε να βρεις τι στην πραγματικότητα είπε στ’ αλήθεια. Επανέρχομαι λοιπόν στο όνειρό μου και όποιος θέλει ας το πιστέψει. Ήμουνα σε μια εκδήλωση που βραβευόταν ένας άνθρωπος που είχε πάθει κάποιο καρδιακό και όλη του η δεξιά πλευρά τον ταλαιπωρούσε. Σηκώθηκε λοιπόν να πάρει το βραβείο του χαμογελώντας εγκάρδια. Και τότε εγώ σηκώνομαι και λέω: “Ο επιστημονικός κύκλος που

Αυτό που δεν λένε είναι το ποιοι χάνονται. Αν μιλάνε για την πάρτη τους, σωστά μιλάνε. Αν πάλι εννοούν εμάς, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Η αλήθεια πάντως είναι πως είναι πολύ πιασάρικο τσιτάτο. Και δεν θα είχα αντίρρηση όχι μόνο να το λένε αλλά και να το εφαρμόζουν αν δεν κρυβόταν μια ολόκληρη βιομηχανία παραπληροφόρησης από πίσω του. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Ο λόγος πάντα περί του επέκεινα γιατί ό,τι και να λένε οι διάφορες ομάδες που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, τίποτα δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα που ζούμε. Ακόμα και όλες οι «φιλοσοφικές» ομάδες με όσα προτείνουν, σαν στόχο δεν έχουν την εδώ πραγματικότητα εκτός ίσως από ένα μικρό τους κομμάτι που αποσκοπεί στην διαμόρφωση ενός πιο δίκαιου κοινωνικού πλαισίου. Και αν διατείνονται κάτι το διαφορετικό, απλά ψάξτε το. Αυτά που λένε ανήκουν στην σφαίρα του εξωπραγματικού. Το «γνώθι σ’ αυτόν» όμως για το οποίο

Συνεχίζω να καταγράφω διάφορες σκέψεις μου, με τις οποίες σημειωτέον δεν είσαστε και υποχρεωμένοι να συμφωνείτε. Με την ευκαιρία να συμπληρώσω ότι δεν έχω γράψει ή δεν έχω υποστηρίξει ποτέ ότι οι θέσεις μου είναι σωστές γι’ αυτό και τις θεωρώ στοχασμούς και όχι απόψεις. Έχω μιλήσει αρκετά για την πορεία προς αυτό που όλοι λένε σαν δρόμο της θέωσης και το συμπέρασμά μου είναι ότι τελικά ο άνθρωπος -τρομάρα του-, αναζητάει την μετουσίωση του Είναι του δηλαδή την αναβάθμιση της συνειδησιακής του κατάστασης. Η διαδικασία αυτή είναι μια προσπάθεια της ανθρώπινης νόησης να καταλάβει την υπέρβαση της δημιουργίας και να προτείνει την ατραπό της αλλαγής. Πώς όμως σχηματίζεται αυτή η νοητική λειτουργία; Ο άνθρωπος, στην πορεία της δημιουργίας του, αποκτά όλες τις απαραίτητες λειτουργίες για την επιβίωση και την ανάπτυξή του. Θυμάμαι από τα μαθητικά μου χρόνια ένα αξίωμα της βιολογίας που λέει ότι η οντογένεση ακολουθεί την φυλογένεση.

Θα περίμενε κανείς όλοι αυτοί οι κατ’ επίφαση μυητικοί σχηματισμοί της Νέας Εποχής να έχουν προσαρμόσει τις διδασκαλίες τους στα ευρήματα της σύγχρονης επιστήμης. Θα περίμενε κανείς να μην μιλάνε για αγάπη και να δείχνουν με επιμονή την καρδιά ή όταν αναφέρονται στην απαρχή των ιδιοτήτων που ο άνθρωπος κουβαλάει σαν ένστικτα να μην τα εντοπίζουν στο κάτω μέρος του κορμού ή στην κοιλιακή χώρα. Θα περίμενε κανείς να έχουν καταλάβει τον ρόλο που παίζουν τα εγκεφαλικά κύτταρα καθώς και τα επιμέρους εγκεφαλικά τμήματα και να προσπαθήσουν να προσαρμόσουν τα λεγόμενά τους στις αλήθειες αυτές. Θα περίμενε κανείς να διαβάσουν ή και να μελετήσουν τα επιτεύγματα της σύγχρονης ψυχολογίας και να αναθεωρήσουν τις μεγάλες αλήθειες που κρύβονται στα κείμενα του εσωτερισμού όχι απορρίπτοντάς τα αλλά τοποθετώντας τα στις νέες βάσεις. Γιατί η αλήθεια είναι πως οι μυητικές αλήθειες είναι διαχρονικές και το μόνο που αλλάζει είναι τα συμπεράσματα που ο

Πάμε πάλι από την αρχή. Αλλ’ αυτήν την φορά θα προσπαθήσω να μείνω στο εδώ και τώρα. Σαφώς όλοι μας εμφορούμαστε από υψηλές μεταφυσικές ιδέες, αλλά μήπως πρέπει να δούμε τα πράγματα κατάματα; Μήπως πρέπει να πάψουμε να λέμε ασυναρτησίες γιατί αυτές μας οδηγούν σε αδιέξοδα; Έχω μιλήσει με αρκετούς από αυτούς που μιλάνε για το “εμείς” και την “αγάπη στον πλησίον” και δυστυχώς ενώ έχουν δίκιο, μένουν σε μια καθαρά ουτοπική προσέγγιση του θέματος. Θα προσπαθήσω να γίνω πιο σαφής. Πάω στα μαθηματικά και επικεντρώνομαι στην ιδέα του Συνόλου. Σύνολο είναι μια συλλογή διακεκριμένων αντικειμένων. Ο ορισμός δεν είναι δικός μου. Αν τώρα για παράδειγμα ζωγραφίσουμε έναν κύκλο και πούμε ότι αυτός είναι ένα σύνολο, αυτό δεν στέκει εκτός και αν μέσα του ορίσουμε κάποια πράγματα ή και ιδέες. Αν για παράδειγμα βάλουμε μέσα του χρωματιστές τελείες, τότε ο κύκλος είναι ένα σύνολο από χρωματιστές κουκίδες. Η οικογένεια είναι