Ας ξεκινήσουμε από κάποιους αριθμούς. Η ανθρωπότητα σήμερα αριθμεί περίπου 8 δις. Με μια γενική προσέγγιση οι μισοί από αυτούς είναι γυναίκες και οι άλλοι άνδρες. Μένω στην απλή λογική ότι μια αδελφή ψυχή, κατά βάση ανήκει στο αντίθετο φύλλο.
Αν αυτά τα 4 δις οποιασδήποτε κατηγορίας τα χωρίσουμε στα τέσσερα ηλικιακά κομμάτια, έχουμε 1δις ανθρώπους σε κάθε ομάδα ατόμων που βρίσκονται βέβαια διασκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Για να βρεθεί λοιπόν μια αδελφή ψυχή –σύμφωνα μ’ αυτούς που πιστεύουν κάτι τέτοιο- στατιστικά τουλάχιστον είναι αδύνατο. Τώρα το να γεννηθεί στον ίδιο τόπο και στο ίδιο μέρος αποτελεί ένα κοσμικό Τζόκερ.
Και ρωτάω: Τί γίνεται στο σπίτι σου κι’ αμπάρωσες τον σύρτη σου; Πώς γίνεται και αρκετοί πιστεύουν ότι ήδη έχουν βρει την αδελφή ψυχή τους; Μήπως έχουν βρει κάτι άλλο ή μπας και αυτή η ρήση έχει άλλη ερμηνεία;
Αν στην θέση «Αδελφή» βάλουμε την λέξη «Ομοιο-κραδανώμενη», κάτι ίσως γίνεται. Τότε όμως η ψυχή γίνονται ψυχές και τα συνεπακόλουθα μερικές φορές καταλήγουν σε τραγικές ιστορίες. Και να δείτε που πολλές φορές αυτοί ή αυτές είναι οι κουμπάροι ή οι κουμπάρες.
Πριν σας πω την προσωπική μου άποψη, αυτό το ομοιο-κραδανώμενη δεν μου πολυκάθεται σε σχέση με την αδελφοποίηση δύο ατόμων. Και όχι για άλλον λόγο αλλά γιατί πολλές φορές ο κραδασμός προέρχεται από μη ελεγχόμενα κέντρα.
Το να προσθέσουμε και την μετενσάρκωση στις παραπάνω συναντήσεις, θα χρειαζόταν για τους υπολογισμούς ένας τέτοιος υπολογιστής που θα καταλάμβανε πολλούς γαλαξίες για να μην πω τίποτα περισσότερο.
Και έρχομαι στην δική μου άποψη. Αρχικά δεν αποδέχομαι την μετενσάρκωση αλλά αυτό οι αναγνώστες μου το ξέρουν. Στην συνέχεια, για μένα και πάντα για μένα, η ψυχή δεν έχει να κάνει με τις θείες Δυνάμεις αλλά αποτελεί μορφή της υλικής δημιουργίας. Άρα ο όρος «αδελφή ψυχή» χάνει το δεύτερο όρο του. Για να μην μεμψιμοιρώ όμως, ας μείνω στην ιδέα του όρου και ας δούμε τι μπορεί να σημαίνει.
Η αποκωδικοποίηση της αρχικής πρότασης χρειάζεται την αναφορά σε Συλλογικότητες και μάλιστα πνευματικές. Έχω αναφερθεί και αλλού σ’ αυτές τις συλλογικότητες. Κρατάω εδώ πως αυτές σαν σύνολα βρίσκονται σε άλλο συνειδησιακό επίπεδο.
Επομένως το ον άνθρωπος έχει πολλές πιθανότητες να συναντηθεί με άλλα όντα της ίδιας Οικογένειας (της ίδιας δηλαδή συλλογικότητας αυτού του άλλου συνειδησιακού επιπέδου), και δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό μια τέτοια σχέση να έχει να κάνει με τους σύγκλινους. Η συνάντηση αυτή απλά θα τον βοηθήσει στην πορεία που σαν ατομικότητα κάνει ώστε να ολοκληρωθεί. Αλλά ακόμα κι αν έχει την ατυχία να μην συναντηθεί με μέλη της Οικογένειάς του, πάλι θα στέλνει και θα λαμβάνει δύναμη από τον πυρήνα της.
Η προσέγγιση όμως του θέματος προϋποθέτει την κατανόηση δυο όρων, αυτού της ατομικότητας και του άλλου της προσωπικότητας. Η ψυχή, το σώμα και η διανόηση είναι στοιχεία της ατομικότητας. Είναι ΕΝΑ πράγμα που λειτουργεί με αυτήν την τριαδικότητα, δηλαδή σαν σώμα που αισθάνεται και σκέφτεται.
Μην ψάχνετε να βρείτε ανθρώπους χωρίς ψυχή.
Όλοι μας έχουμε από μία και μάλιστα δεν πρέπει να διαφέρει και πολύ στις βασικές της λειτουργίες. Ξεχωρίζουμε γιατί μέσα από τις διαδικασίες της ζωής, έχουμε εκπαιδεύσει τον εαυτό μας να συμπεριφέρεται σαν ανθρώπινο πλάσμα. Και αυτό επιτυγχάνεται από τον ανώτερο σπινθήρα που κατοικεί στο ανθρώπινο σκήνωμα και που του δίνει μια ξεχωριστή ικανότητα στο να συλλάβει και να υπηρετήσει το πλάνο της δημιουργίας. Αυτός, αναφέρομαι στον ανώτερο σπινθήρα, εμφανίζεται σαν προσωπικότητα και δεν τον χαρακτηρίζει κανένα στοιχείο χωριστικότητας.
Η έλξη λοιπόν προς κάποιον άλλο άνθρωπο έχει πολλές πηγές. Αν μας αρέσει σαν σώμα πιθανόν να οφείλεται στον κραδασμό της αντίστοιχης λειτουργίας. Η δόνηση αυτή, αν δεν συνοδεύεται από άλλες, εκφράζεται σαν ερωτική έλξη μια και η ζωώδης φύση μέσα από αυτήν την έλξη ολοκληρώνει την γενετήσια ανάγκη του είδους. Η ηδονή της ερωτικής πράξης είναι το τυρί στην φάκα.
Στο επίπεδο των συναισθημάτων, μια απ’ τα ίδια. Άλλο κέντρο, άλλη λειτουργία. Δεν είναι όμως επειδή κουβαλάμε σαν ξένο σώμα μια ψυχή που ψάχνει να βρει την αδελφή της ή γιατί όχι τις αδελφές της. Και όταν την βρει, σύμφωνα μ’ αυτά που πρεσβεύουν οι οπαδοί της , τι κάνει; Ξαπλώνει και απολαμβάνει την ερωτική πράξη.
Αλλά ακόμα και στην επόμενη λειτουργία, αυτήν της νοητικής λειτουργίας, τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν. Η έλξη εδώ γίνεται πλατωνική αγάπη που ψάχνει την ευκαιρία να μετατραπεί σε έρωτα με πάντα τον ένα και μοναδικό στόχο, την διαιώνιση του είδους.
Καθόλου κακές λειτουργίες κι επιλογές. Άλλο όμως λειτουργώ κατά φύση και άλλο προβάλω για την λειτουργία αυτή το σύνδρομο της αδελφής ψυχής.
Ο όρος της αδελφικότητας έχει μεγαλύτερη απόκριση στον ανώτερο σπινθήρα. Όμως μπορούμε να πούμε ότι οι ακτίνες του ήλιου είναι αδελφές; Αποτελούν μια μονάδα που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν χωριστές υπάρξεις.
Ποιο λοιπόν μπορεί να είναι το συμπέρασμά μας;
Σώμα, ψυχή, πνεύμα είναι εκφράσεις της ατομικότητάς μας και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που εκπέμπουν παρόμοιους κραδασμούς σε αρμονικές συχνότητες.
Ο ανώτερος σπινθήρας χρησιμοποιεί την ατομικότητά μας για δικούς του λόγους και γίνεται αντιληπτός σαν προσωπικότητα. Η προέλευσή του; Ένα ανώτερο συνειδησιακό επίπεδο και για να το κάνω πιο δύσκολο, ένα ανώτερο επίπεδο της κυβερνητικής λειτουργίας της δημιουργίας.
Ο όρος λοιπόν αδελφή ψυχή είναι ποιητική έκφραση και επιτρέψτε μου να συμπληρώσω, πολύ πιασάρικη. Στις ημέρες μας έχει μεγάλη πέραση και χρησιμοποιείται όταν δεν θέλουμε να πούμε την αλήθεια για την έλξη που νιώθουμε σαν άνθρωποι για άλλους ανθρώπους.